“De Groene Toren” te Avenhorn
Het kerkgebouw in Avenhorn is in 1642 gebouwd. Een in 1395 al vermelde, aan de heilige Mauritius gewijde kerk, werd vervangen bij het overgaan naar de gereformeerde (is protestantse) leer.
De kerk staat, zoals vele nog bestaande 17eeeuwse gebouwen, op restveen. Dat wil zeggen het zeer dikke veen pakket dat toen nog het gebied ten noorden van de Beemster geheel bedekte werd afgegraven om gebruikt te worden als brandstof. Hierdoor zakte de grond behalve onder de toen al aanwezige gebouwen. Zo lijkt ook in Avenhorn de kerk op een terp te staan.
In 1914 werd er veel gerestaureerd aan deze kerk. Rond 1980 werd nogmaals een grootscheepse restauratie gestart die echter nooit werd voltooid. De behoefte aan een dorpshuis diende zich aan, waarop de kerkvoogden inhaakten met: “Hier is een dorpshuis, gebruik het maar”. Een stichtingsbestuur behartigt de zaken rond gebruik van het gebouw dat echter eigendom is gebleven van de Hervormde Gemeente. De gebruikersnaam werd toen “Groene Toren”.
Hierdoor wachten een 17 eeuwse preekstoel en een dito 8-persoons herenbank voorzien van fraai snijwerk nog op een herbestemming. Een eveneens 17eeeuws doophek werd herplaatst in de Hervormde Kerk van Hauwert. Enkele waardevolle bezittingen zoals een zilveren avondmaalstel werden in bewaring gegeven.
Een orgel heeft de kerk nooit bezeten; er werd bij de kerkdiensten à capella gezongen. Nu bedient men zich van een compact pijporgel, ook wel koororgel genoemd. Drie 17eeeuwse kleine twaalfarmige kronen sieren de kerkruimte.
Een groen geverfde houten dakruiter met daarin een klein luidklokje bekroont de kerk aan de westzijde. Op het punt van de vijfzijdige koorafsluiting staat een windvaantje, een koggenschip. Deze windwijzer kwam in 1980 in Avenhorn terecht toen de Hervormde Kerk van Scharwoude werd verkocht.
